Walaupun pengajaran dalam talian kelihatan rumit kerana
memerlukan sambungan Internet ke komputer, tetapi saya lebih suka PdP
dijalankan dengan adanya bahan yang harus dicari daripada Internet. Bagi saya,
abad ke-21 merupakan zaman yang sarat dengan kecanggihan teknologi. Oleh hal
yang demikian, kita harus memanfaatkan kemudahan ICT yang ada dalam dunia
sekarang dengan maksimum.
Jika berbanding dengan zaman dahulu, kita hanya mencari
maklumat dan bahan yang diperlukan di perpustakaan dalam bentuk buku. Namun
kini, kita boleh mendapat bermacam-macam maklumat daripada Internet dengan
cepat, mudah dan efisien. Kita tidak perlu menghabiskan masa membelek-belek
buku untuk mencari bahan yang diperlukan tetapi kita hanya perlu memasukkan
kata kunci yang ingin dicari dan Internet akan mencari bahan-bahan yang
terhadap kata kunci tersebut kepada kita. Tidak kira bahan audio, video,
permainan,gambar, teks mahupun PDF boleh dicari dalam Internet dan hasil
pencarian itu biasanya pelbagai dan memenuhi kehendak kita sebagai warga
Internet.
Dalam amali minggu ini, saya telah menjalankan simulasi
pengajaran dalam talian dan luar talian. Saya telah membina RPH dari aspek set
induksi dan langkah satu untuk kedua-dua aplikasi dalam dan luar talian. Dalam
pengajaran dalam talian, banyak hyperlink
telah saya masukkan yang berhubung dengan web
page di Internet. Web page ini
hanya boleh diakses dengan adanya perkhidmatan Internet. Contoh yang telah saya
masukkan dalam amali ialah gambar Dato’ Lee Chong Wei yang dicari dariapda google images. Jika kita ingin menengok
gambar tersebut, kita harus masuk kepada link
yang disertakan itu dan Internet juga diperlukan.
Bagi pengajaran luar talian, saya telah memuat turun nota
kata ganda separa daripada Internet terlebih dahulu. Oleh itu, anak-anak murid
boleh terus guna bahan yang saya masukkan itu tanpa perlu perkhidmatan Internet.
Membandingkan kedua-dua pengajaran dalam dan luar talian,
saya berpadangan bahawa pengajaran dalam talian lebih sesuai untuk murid bandar
kerana mereka hidup dalam keadaan yang serba ada. Kebanyakan ibu bapa mereka
mampu untuk menyediakan perkhidmatan Internet kepada anak mereka. Jadi, mereka
boleh menggunakan Internet untuk menjalankan sesi pembelajaran. Namun, bagi
murid-murid yang duduk di perkampungan dan pedalaman, kebanyakan taraf hidup
keluarga mereka agak rendah. Oleh itu, mereka mungkin tidak mampu untuk melayan
Internet mahupun memberi komputer. Maka, pengajaran luar talian lebih sesuai
bagi mereka kerana mereka boleh menggunakan bahan Internet yang telah dimuat
turun oleh cikgu tanpa perlu dilengkapi dengan apa-apa perkhidmatan dalam
talian di pasaran.
Pada persepsi saya, semua murid berpeluang untuk mendapat
pendidikan yang sama rata. Jika murid menghadapi kekangan dari segi ketiadaan
Internet, maka cikgulah yang bertanggungjawab untuk membantu murid
menyelesaikan masalah untuk memastikan bahawa mereka juga menjalankan proses
pembelajaran walaupun tanpa Internet.
